การวินิจฉัยการบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านที่ไม่ใช่ภาษา
การแสดงออกทางกล้ามเนื้อ (การเคลื่อนไหว) :
โดยทั่วไปเด็ก NLDนี้จะมีประวัติการเชื่อมประสานทางพฤติกรรมการเคลื่อนไหว (ทักษะพิสัย) ที่ไม่ดี ความงุ่มง่ามในการเคลื่อนไหวมักเป็นความกังวลประการแรกที่คุณพ่อคุณแม่สังเกตเห็น  อาจจะมีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดระหว่างร่างกายสองด้านโดยร่างกายด้ายซ้ายจะมีปัญหาอย่างสังเกตเห็นได้มากกว่า (สมองซีกขวาควบคุมร่างกายด้ายซ้าย  และเด็ก NLD มีสมองซีกขวาที่เป็นปัญหา -ผู้แปล)  เมื่อเข้าโรงเรียนเขาอาจจะแสดงปัญหาการบกพร่องทางการเขียน (dysgraphia) และความสามารถที่บกพร่องในการแยกแยะการสัมผัสรวมทั้งมีภาวะเสียการระลึกรู้นิ้วมือ (finger agnosia)

การขาดการควบคุมความเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อสามารถแสดงให้เห็นเป็นรูปแบบการปฏิเสธทางสังคม  เหมือนอย่างที่เด็กประเภทนี้ “เกะกะ” อยู่เสมอ โดยชนคนอื่นๆ หรือวัตถุ  และโดยทั่วไปแล้วจะไม่รู้ตำแหน่งในที่ว่าง (space) ที่ร่างกายของเขาอยู่  นอกจากการปฏิเสธทางสังคมนี้แล้ว การบกพร่องทางการเคลื่อนไหวของเขา ตามติดมาด้วยการมองที่สำคัญผิดไปในเรื่องที่ว่าง เป็นการเพิ่มความเสี่ยงในการบาดเจ็บของบุคคลเหล่านี้

ในขณะวัยเด็กเล็ก  เธอลังเลที่จะสำรวจสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ในทางการเคลื่อนไหว  แต่จะสำรวจโลกในทางการพูดแทน  โดยการถามคำถามและรับคำตอบที่เป็นคำพูดต่อคำถามเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมของเธอ  หลักฐานแรกที่พบเมื่อเด็กประเภทนี้เรียนรู้ที่จะเดินคือ ร่างกายที่ขาดการสมดุลย์อย่างมาก  เธออาจจะมองดูเหมือน “เมา” ในความพยายามเดินช่วงแรกๆ  จำนวนการล้มที่มากผิดปกติจะเป็นสาเหตุให้เด็กต่อต้านและเกาะติดกับวัตถุหรือมือของคุณพ่อคุณแม่เพื่อความมั่นคงเป็นระยะนานกว่าปกติที่คาดคิด  เธออาจจะมีอาการกลัวความสูงและหลีกเลี่ยงการปีนป่ายบนอุปกรณ์พลศึกษา  เชื่อกันว่า เป็นความบกพร่องซึ่งมีผลให้เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาความสามารถในการแก้ไขปัญหาและการก่อรูปของความคิดสั่งการในระดับที่สูงขึ้น

บ่อยครั้งที่เด็กเล็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้ด้านที่ไม่ใช่ภาษาถูกปล่อยวางลงหลังจากถูกจับไว้  เขาจะใช้เวลาหลายวินาทีทีเดียวที่จะรับรู้ถึงความมั่นคงในการยืนอย่างมีสมดุลย์  ในขณะที่หน้าที่ของระบบประสาทส่วนกลางไม่ได้เชื่อมประสานเขาผ่านทางสมองซีกขวา  ร่างกายของเขาจะไม่สามารถยืนอยู่ในตำแหน่งสมดุลย์แบบอัตโนมัติ  เด็กคนนี้ต้อง “จดจำ” ประสบการณ์ของการมีสมดุลย์ก่อนหน้าและสร้างความจำขึ้นใหม่รับรู้เพื่อที่จะสามารถยืนในท่าที่ร่างกายมีสมดุลย์ได้  ประสบการณ์ประจำวันของเขาคล้ายคลึงกับความรู้สึกที่ไม่สมดุลย์ของผู้ใหญ่ที่มีการเชื่อมประสานของสมองปกติดีแต่ต้องเผชิญกับการก้าวลงจากเรือไปยืนบนพื้นดินที่มั่นคงหลังจากเดินทางมาในทะเล
การรับรู้เรื่องสมดุลย์อย่างผิดๆ จะทำให้การเรียนรู้ที่จะขี่จักรยานเป็นเรื่องสาหัสเกินจะเชื่อทีเดียว  เด็กที่เป็น NLD จะใช้เวลาเป็นปีๆ ไม่ใช่เป็นวันๆ หรือเป็นสัปดาห์ที่จะเอาชนะการขี่จักรยานสองล้อนี้ให้ได้โดยไม่มีการช่วยเหลือ  ที่โต๊ะรับประทานอาหารหรือที่โต๊ะเรียน เด็กประเภทนี้จำเป็นจะต้องรวบรวมความมุ่งมั่นเป็นพิเศษทีเดียวที่จะนั่งอยู่บนเก้าอี้  และในทันทีที่เธอหันเหความสนใจไปสู่งานในมือ เช่น การกินหรือการบ้าน  การรับรู้เรื่องสมดุลย์ที่มีอยู่จะหายไปและเธอจะโงนเงนหรือล้มคว่ำลง  เด็กประเภทนี้โดยธรรมชาติชอบที่จะรับประทานอาหารหรือทำการบ้านที่พื้นซึ่งเธอรู้สึกมั่นคงกว่า

ในช่วงวัยเด็กเล็ก เธอไม่สามารถจะเชี่ยวชาญทักษะการกีฬาอย่างง่ายๆ ได้  เมื่อเด็กคนนี้ยกเท้าขึ้นเตะลูกบอลล์ ขณะนั้นจะเพ่งความสนใจไปที่ลูกบอลล์มากกว่าที่ความสมดุลย์ของร่างกาย  เขาจะสูญเสียหรือลืมที่จะสมดุลย์ร่างกายเลยล้มคว่ำลงไปในภายหลัง  เมื่อกระโดดขึ้นชู้ทบอลล์ลงตะกร้าเขาไม่สามารถเหยียบลงพื้นได้อย่างมั่นคง  มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเชื่อมประสานร่างกายสองข้างเข้าด้วยกัน  เป็นหายนะและเรื่องตลกที่สร้างความเดือดร้อนใจให้กับเด็กประเภทนี้แม้จะมีโค้ชหรือครูที่มีความตั้งใจสอนอย่างไรก็ตาม

ทักษะกล้ามเนื้อมัดเล็กก็มีผลกระทบด้วยเช่นเดียวกัน  เด็กเล็กที่เป็น NLD จะต่อต้านการกินด้วยช้อนหรือส้อม เนื่องจากใช้นิ้วได้ไม่คล่องแคล่ว  อาจใช้เวลาเป็นปีๆ ในการเรียนรู้ที่จะผูกเชือกรองเท้า การใช้กรรไกรจะกลายเป็นงานยากที่แทบจะทำไม่ได้ทีเดียว  เช่นเดียวกับการจับดินสอให้ถูกวิธี เด็กประเภทนี้จะจับดินสอเหมือนขาตั้งที่คงที่และกดอย่างแรงมากด้วยความพยายามจะควบคุมการเขียนของเธอ  ซึ่งมักก่อให้เกิดเส้นหนักๆ สีดำ

พูดกันว่า เด็กประเภทนี้มัก “วาดหรือลาก”  และไม่เคยเรียนรู้ที่จะ “เขียน” อย่างแท้จริง (สามารถจะมองเห็นผลของสาเหตุนี้ได้ที่โรงเรียน) การเขียนลายมือของเด็ก NLD มักปราณีตทีเดียว  แต่กระบวนการเขียนยังคงเชื่องช้าและหนักหนาสาหัสสำหรับเขา  ประสบการณ์ประจำวันของเขากับทักษะกล้ามเนื้อมัดเล็กจะเหมือนกับผู้ใหญ่ซึ่งพบความยุ่งยากอย่างมากในการควบคุมการเขียนลายมือ