ส่วนนักวิชาการศึกษาพิเศษในชั้นเรียนโดยทั่วไปล่ะ  ไม่ว่าจะเป็นครูที่ปรึกษา  ทีมครูที่ช่วยเหลือ  และผู้มีส่วนร่วมช่วยเหลืออื่นๆ  พวกเขาไม่ได้ทำการปรับเปลี่ยนตามความต้องการที่แตกต่างของนักเรียนแต่ละคน หรือ  แน่นอน นั่นเป็นความตั้งใจ  แต่มันกลายเป็นว่า  มีประเด็นที่ชัดเจนในอีกทิศทางหนึ่ง  นักการศึกษาพิเศษอยู่ในท่ามกลางชั้นเรียนการศึกษาทั่วไป ปรับเปลี่ยนการพุ่งเป้าส่วนใหญ่ไปที่กิจกรรม  การลื่นไหลของกิจกรรม  และการมีส่วนร่วมและการสนองตอบโดยทั่วไปของกลุ่ม  พวกเขาจะกลายเป็นครูประจำชั้นเรียนปกติที่ให้การสนับสนุน  และยังให้คำแนะนำ “พิเศษ” ในแบบกฏเกณฑ์เก่าๆมากกว่าจะให้เฉพาะเด็กแต่ละคนไป

หลายความคิดที่สามารถลองปฏิบัติ

ขั้น ตอนแรกคือ  การลองมองสิ่งที่เป็นจริงๆที่เห็นด้วยมุมมองที่ต่างออกไป ผู้ที่อยู่ในแวดวงการศึกษาพิเศษและการศึกษาโดยทั่วไปสามารถจะจะลองสลับบทบาท มาอยู่ในฐานะผู้สังเกตการณ์และลองสังเกตด้วยมุมมองใหม่ๆ  ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างบางวิธีการที่อาจได้ผล

ความคิดที่หนึ่ง

ให้ แต่ละคนจดบันทึกเกี่ยวกับ “ต่างวิธีการสำหรับต่างบุคคล”  ซึ่งทั้งเป็นประโยชน์และเป็นปัญหาสำหรับนักเรียนของคุณ เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์  นอกจากจดบันทึกแล้วเมื่อคุณเกิดสังเกตพบ ให้คุณหยุดพักห้านาทีจากการกระทำแล้วใช้เพียงตาและหูคอยสังเกตว่า  ใครกำลังทำอะไร  เมื่อไร  เป็นเวลานานเท่าไร  ใครได้ประโยชน์อะไรจริงๆ มากเท่าไร  คอยจนกระทั่งสุดสัปดาห์ก่อนที่จะเปรียบเทียบบันทึกต่างๆและใคร่ครวญในสิ่ง ที่คุณเห็นแต่ละอย่าง

ความคิดที่สอง

เลือกนักเรียนมาเพียงหนึ่งคน  ตัวอย่างเช่น คีชา  ศึกษาว่าแท้จริงแล้วเธอเรียนรู้อะไรบ้างและ
เธอ มีทัศนะในการมองสิ่งต่างๆอย่างไรในเวลาต่างๆกันในระหว่างวัน  สังเกตเธอในช่วงการอภิปรายของทั้งชั้นเรียน  ในระหว่างจับคู่ทำงาน  และในขณะที่เธอทำงานอยู่ตามลำพัง   แล้วอย่าลืมที่จะสัมภาษณ์เธอด้วย  สืบสาวอย่างใส่ใจว่าเธอได้อะไรจริงๆบ้างจากการอภิปราย  และอะไรคือสิ่งที่เธอยังสับสนอยู่  สมมุติว่า ตอนนี้คุณได้เห็นคีชาเป็นอย่างไรและเรียนรู้อะไรแล้ว 10%  ลองพยายามสร้างภาพรวมของคีชาที่เหลือในฐานะผู้เรียน  แบ่งปันบันทึกของคุณในตอนสุดสัปดาห์  ภาพใหม่ที่คุณเห็นนี้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเธอได้ไหม

ความคิดที่สาม

ถ้า ทุกๆคนจำต้องเรียนรู้และสร้างความก้าวหน้าของตัวเองให้ดีที่สุด  ทุกๆคนก็จะต้องการสิ่งต่างๆในจำนวนที่แตกต่างกันและส่วนประกอบที่แตกต่าง กัน  การเรียนรู้และความก้าวหน้าคือเป้าหมายซึ่งนักเรียนของคุณต้องการที่จะก้าว ไปสู่  วิธีการระดมสมองกับเพื่อนร่วมงานหรือกับนักเรียนของคุณจะช่วยกำหนดทิศทางใน การทำกิจกรรมในชั้นเรียน  ดังนั้น “ต่างวิธีการสำหรับต่างบุคคล” จึงถูกมองในฐานะเป็นเรื่องที่มีคุณค่าในการแสวงหาการเรียนรู้  ลองพยายามปฏิบัติแต่ละความคิดเป็นเวลาหกสัปดาห์  ใช้เป็นเครื่องทดลองสนับสนุนวิธีการซึ่งกันและกันอย่างเปิดเผย

บทสรุป

ปัจจุบัน ชั้นเรียนการศึกษาโดยทั่วไปส่วนใหญ่ทำการปรับเปลี่ยนเพียงเล็กน้อยให้เหมาะ กับนักเรียนที่บกพร่องทางการเรียนรู้แต่ละคน  ดูเหมือนว่า  การเพิ่มการปรับเปลี่ยนในฐานะที่เป็น “อีกสิ่งหนึ่งที่คุณจำเป็นต้องทำ” ใช้ไม่ได้ผลมากนัก  แต่ควรเรียกร้องสำหรับการเปลี่ยนแปลงที่มากขึ้นและการปรับโครงสร้างการ ปฏิบัติการในชั้นเรียน  แต่การปรับปรุงชั้นเรียนไม่ใช่เรื่องง่าย  มันเกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างเช่น “การปรับวัฒนธรรม”   นับเป็นเรื่องยากแต่ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้  มันเหมือนการจัดห้องนั่งเล่นใหม่ ห้องที่มีช้างที่เรามองไม่เห็นตัวอยู่กลางห้อง  ยิ่งเรามองเห็นว่ามันอยู่ตรงไหน  ความพยายามจะจัดการของคุณก็เป็นไปได้มากขึ้น