ผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา เปิดโครงการอบรมเชิงปฏิบัติการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการให้ดำรงชีวิตอย่างมีความสุข และบรรยายพิเศษ ในหัวข้อ "สงขลาเปิดประตูเมืองที่เป็นมิตรกับคนพิการ และคนทั้งมวล" (Smile City for All Songkhla)

          วันที่ 11 พ.ค. 62 ที่โรงแรมวีว่า อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา นายวีรนันทน์ เพ็งจันทร์ ผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา เป็นประธานเปิดการอบรมเชิงปฏิบัติการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการในการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข และบรรยายพิเศษ เรื่อง สงขลาเปิดประตูเมืองที่เป็นมิตรกับคนพิการและคนทั้งมวล (Smile City For All Songkhla) ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ 11-12 พฤษภาคม 2562 โดยมีนายวินัย ขวัญปาน นายกสมาคมคนพิการจังหวัดสงขลา ผู้พิการ ผู้ดูแลคนพิการและอาสาสมัครดูแลคนพิการเข้าร่วม

          นายวีรนันทน์ เพ็งจันทร์ ผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา กล่าวว่า กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ จัดให้สงขลาเป็นเมืองที่เป็นมิตรสำหรับคนพิการและคนทั้งมวล (Smile City For All Songkhla) โดยได้บูรณาการความร่วมมือกับหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชนและองค์กรต่าง ๆ เพื่อขับเคลื่อนการจัดสิ่งอำนวยความสะดวกในอาคาร สถานที่ราชการ โรงพยาบาลและพื้นที่สาธารณะสำหรับรองรับผู้สูงอายุ คนพิการ และทุกคนในสังคม ให้สามารถเขาถึงบริการข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ และการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคม ที่มุ่งเน้นจัดสภาพแวดล้อมสาธารณะที่ทุกคนเข้าถึงและใช้ประโยชน์ได้ในทุกมิติ ได้แก่ มิติด้านสังคม เศรษฐกิจ การท่องเที่ยว วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม เพื่อให้คนพิการสามารถออกจากบ้านเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ทางสังคม และสารชีวิตได้อย่างอิสระ

          ด้านนายวินัย ขวัญปาน นายกสมาคมคนพิการจังหวัดสงขลา กล่าวว่า คณะกรรมการดำเนินงานโครงการได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของการอบรมอบรมเชิงปฏิบัติการ พัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการในการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข เนื่องจากปัจจุบันจังหวัดสงขลามีคนพิการทางการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้นทุกปี สาเหตุมาจากการเกิดอุบัติเหตุจากจราจรหรือจากสาเหตุ อื่น ๆ อาทิ ภาวะหลอดเลือดในสมองตีบ หรือแตก ทำให้เป็นอัมพฤกษ์ หรืออัมพาต นำมาซึ่งความพิการที่ไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ ทำให้การใช้ชีวิตต้องเปลี่ยนไป จึงมีความจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนการดำรงชีวิต ทั้งคนพิการและผู้ดูแลคนพิการ ปัญหาที่เกิดขึ้นทั้งคนพิการ และผู้ดูแลคนพิการในช่วงแรกจะไม่สามารถยอมรับในสิ่งเกิดขึ้น การดำรงชีวิตในการทำกิจวัตรประจำวันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ภาระต่าง ๆ จึงต้องตกอยู่กับผู้ดูแล ซึ่งไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ไม่มีความรู้ และความเข้าใจในการดูแลคนพิการ ทำให้ทั้งคนพิการและผู้ดูแลคนพิการเกิดปัญหาระหว่างกันไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน เพราะความพิการส่งผลต่อคุณภาพชีวิตทำให้คนพิการ ไม่สามารถดำรงชีวิตได้อย่างปกติ ไม่สามารถเข้าถึงระบบบริการทางการแพทย์ และสิทธิประโยชน์ด้านต่าง ๆ จึงมีผลต่อคุณภาพชีวิตที่ลดลง รวมไปถึงการเป็นภาระต่อญาติ หรือผู้ดูแล