ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่า มีบุคคลพิการทางสายตา (ตาบอด) ชื่อ ลุงแกละ แต่เปิดร้านรับจ้างปะยางรถจักรยานและรถจักรยานยนต์ได้อย่างคล่องแคล่ว ผู้สื่อข่าวจึงได้เดินทางไปพบที่ร้านปะยางดังกล่าว บ้านเลขที่ 32 หมู่ที่ 12 ตำบลท่าข้าม อำเภอค่ายบางระจัน จังหวัดสิงห์บุรี ใกล้เคียงวัดสาธุประดิษฐ์ โดยพบบ้านดังกล่าวเขียนติดป้ายรับปะยาง และยังเปิดเป็นร้านขายของชำอีกด้วย

 

               ทราบชื่อ นายมานิช เรือนงาม หรือชื่อที่ชาวบ้านในละแวกนั้นเรียกว่า ลุงแกละ อายุ 61 ปี กำลังปะยางรถจักรยานที่มีเด็กผู้หญิงมาให้ปะพอดี โดยลุงแกละที่ตาบอดนั้นได้หยิบจับเครื่องมืออุปกรณ์ที่ใช้ในการปะยางได้อย่างคล่องแคล่ว และใช้หูฟังเพื่อที่จะตรวจดูว่าตรงไหนคือจุดที่เป็นรูรั่ว ลุงแกละได้เล่าให้ฟังว่า ตนได้เรียนรู้การซ่อมปะรถนี้มาตั้งแต่เด็ก และรับจ้างปะรถเล็กมาตลอดจนมาถึงทุกวันนี้ รายได้ที่ได้มาก็นำมาให้หลานซึ่งเป็นกำพร้าทั้ง 3 คน เนื่องจากน้องชายตนที่เป็นพ่อของหลานๆ ได้เสียชีวิต และแม่ของหลานก็ได้ทิ้งไป รายได้อีกส่วนหนึ่งก็นำมาซื้ออุปกรณ์ในการซ่อมแซมรถ ตนใช้ชีวิตประจำวันได้ตามปกติ หุงข้าว ซักผ้า เดินสายไฟภายในอาคาร รถใครเสียก็ซ่อมให้ได้ ส่วนเงินได้บ้างไม่ได้บ้าง ในส่วนที่ซ่อมรถให้เขาแล้วไม่ได้เงินเราก็คิดว่าทำบุญไป ชาตินี้เราเกิดมาพิการแบบนี้แล้ว เผื่อชาติหน้าเราจะเกิดมาดีกว่านี้ โดยที่ลุงแกละได้ฝากข้อคิดทิ้งท้ายไว้ว่า ถึงแม้จะตาบอด ก็จงทำตัวให้เป็นประโยชน์ อย่าหายใจทิ้งไปวันๆ เพราะคนเราต้องกินต้องใช้

 

               น.ส.เรไร เรือนงาม พี่สาวของลุงแกละ กับนางมณี เรือนงาม แม่ของลุงแกละ ได้เล่าให้ฟังว่า ในครอบครัวมีกัน 5 คน โดยลุงแกละเป็นพี่ชายคนโต เมื่อลุงแกละอายุ 7 ขวบ ได้เกิดป่วยเป็นโรคที่สมัยก่อนเรียกว่า ซางตูดไก่ ตาลืมไม่ขึ้น และไม่สบาย สมัยนั้นหาหมอรักษายากมาก จนมาวันหนึ่ง หลวงพ่อแพ เขมังกโร เจ้าอาวาสวัดพิกุลทอง อ.ท่าช้าง จ.สิงห์บุรี ท่านโดยสารเรือมาขึ้นที่ท่าเรือใกล้บ้าน แม่ของตนจึงไปกราบท่านบอกว่าให้ช่วยลูกชายหน่อย หลวงพ่อแพท่านจึงมาดูอาการแล้วเอายาหม้อมาให้แม่ของตนต้มให้พี่ชายกิน ไม่นานพี่ชายก็หายจากอาการป่วย แต่ตาได้บอดสนิทลงตั้งแต่นั้นมา แต่พี่ชายของตนทำงานได้ทุกอย่าง ช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้าน โดยการหุงข้าว ทำกับข้าว และยังมีความสามารถในการปะยางรถเล็ก ซ่อมรถ ซ่อมพัดลมอีกด้วย