เชียงใหม่ - พบหนุ่มเพาะช่างใจหล่อมาก เปิดร้าน “สเต็กอินดี้ บายเพาะช่าง เชียงใหม่” ให้คนพิการ-คนเร่ร่อนกินฟรีแบบไม่อั้น ไม่อิ่มไม่ให้กลับ หวังลดช่องว่างความไม่เท่าเทียมกันในสังคม บอก “มันไม่ทำให้เราจน” ย้ำทำขายอย่างไรทำให้คนด้อยโอกาสกินแบบนั้นไม่มีกั๊ก

  วันนี้ (6 ก.ค.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ท่ามกลางสังคมที่ซับซ้อน เต็มไปด้วยความไม่เท่าเทียมกันทั้งทางเศรษฐกิจ สังคม และร่างกาย แต่ยังมีเรื่องราวที่น่าประทับใจเกิดขึ้น เมื่อหนุ่มเพาะช่างที่หันมาเปิดร้านสเต็กอินดี้ บายเพาะช่าง อ.เมืองเชียงใหม่ พยายามลดช่องว่างในสังคมตามกำลังที่ตัวเองมี ด้วยการเปิดร้านให้ “คนพิการกินฟรี” จนกำลังกลายเป็นเรื่องฮือฮาในโลกออนไลน์

       และเมื่อผู้สื่อข่าวเดินทางไปตรวจสอบ พบว่าที่ร้าน “สเต็กอินดี้ บายเพาะช่าง” เลขที่ 509/2 ถนนเชียงใหม่-ลำพูน ต.หนองหอย อ.เมืองเชียงใหม่ ตั้งอยู่ถัดจากร้านสะดวกซื้อเซเว่นอีเลฟเว่น มีป้ายข้อความว่า “คนพิการทานฟรีครับ” โดยมีลูกค้ามาใช้บริการสั่งอาหารที่ร้านดังกล่าวจำนวนมาก ซึ่งราคาอาหารที่จำหน่ายก็อยู่ในระดับไม่แพง เช่น สเต๊กไก่ ที่มีทั้งผักสลัด เฟรนช์ฟราย ราคาเพียงแค่ 49 บาท โดยนายสุรชัย หรือหนุ่มโอ เกียวกันทึก เจ้าของร้านวัย 36 ปี กำลังทำสเต๊กเมนูต่างๆ ให้ลูกค้าที่มีทั้งที่มานั่งกินที่ร้าน และห่อกลับ

       นายสุรชัย หรือหนุ่มโอ บอกว่า ตนรู้สึกว่าคนพิการด้อยโอกาสในสังคมสูงมาก ไปทุกที่จะโดนกีดกันทุกอย่าง เหมือนกับว่าคุณค่าความเป็นมนุษย์ระหว่างคนที่มีอวัยวะครบ 32 กับคนพิการแตกต่างกันมาก ทั้งที่ความจริงแล้วก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน แต่ทำไมคนพิการถึงเป็นคนอีกประเภทหนึ่งในสายตาของคนปกติ

       ในฐานะที่ตนเองเรียนศิลปะ เรียนเพาะช่างมา ก็คิดว่าทำไมคนถึงไม่เท่าเทียมกัน ตนจึงพยายามหยิบยื่นโอกาสตรงนี้ให้คนพิการ และตั้งใจไว้ว่าสักวันตนมีร้านจะให้คนพวกนี้ได้กิน และได้กินของดีด้วย พอมีร้านขึ้นมาจริงๆ จึงหยิบยื่นให้เขา ซึ่งนอกจากจะเปิดให้คนพิการได้กินฟรีแล้ว ยังให้คนเร่ร่อนทุกคนกินฟรีด้วย เพราะคนเร่ร่อนบางคนที่ตนไปเจอไม่มีแม้กระทั่งบ้าน ไม่มีที่นอน ไม่มีแม้แต่ของกิน บางคนกินได้แม้กระทั่งขยะ

       “ผมไม่ชอบคนที่กินทิ้งกินขว้าง คนยากไร้ขอได้ข้าวสักจานก็มีความสุขแล้ว แต่คนมีเงินกินทิ้งกินขว้าง ซึ่งผมไม่ค่อยเห็นด้วยตรงจุดนี้ และเมื่อผมมีโอกาสจึงหยิบยื่นให้คนกลุ่มนี้ มันไม่ทำให้เราจน เราอยู่ได้เขาอยู่ได้ มีชีวิตต่อไปในสังคม แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ความสุขไม่จำเป็นที่ต้องไขว่คว้าหาเงินเป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้าน เราพอเพียงแค่นี้พอ”

       นายสุรชัย หรือหนุ่มโอ เล่าต่อว่า ยกตัวอย่างวันที่ผ่านมามีคนเร่ร่อนเดินมาจากอำเภอสารภี เขายกมือไหว้ตนและบอกไม่มีข้าวกินตั้งแต่เช้าขอทานหน่อย ตนจึงบอก “เชิญเลยครับอยากกินอะไรสั่ง” คือจัดให้ไม่ด้อยกว่าคนปกติ คนปกติกินแบบไหนพวกเขาได้กินเหมือนกัน ไม่มีว่าต้องลดปริมาณอะไร ทุกอย่างที่ให้กินเหมือนของขายหมด ให้กินจนหมด กินเต็มที่ไม่อิ่มไม่ให้ออกร้าน

       “สำหรับร้านผมคนเร่ร่อนคนพิการพาพวกมากินกันได้เต็มที่เลย”