หนุ่มพิการเมืองช้างสู้ชีวิต แต่งตัวภูมิฐานไม่อายใคร | เดลินิวส์

„หนุ่มพิการเมืองช้างสู้ชีวิต แต่งตัวภูมิฐานไม่อายใคร“

หนุ่มพิการเมืองช้างสู้ชีวิต แต่งตัวภูมิฐานไม่อายใคร | เดลินิวส์

„“ถวิล พรามณี” คือหนุ่มพิการสู้ชีวิต...คนนี้ ปัจจุบันมีอายุ 42 ปี มีสภาพร่างกายพิการ ขาลีบเดินไม่ได้ อยู่บ้านเลขที่ 33 ม.2 ต.แสลงพันธ์ อ.เมือง จ.สุรินทร์“

„กลางเดือนมิ.ย.ที่ผ่านมา แวะเวียนไปเมืองช้าง จ.สุรินทร์ แต่กลับพบกับภาพที่ต้องทึ่ง เมื่อเห็น “หนุ่มพิการเมืองช้าง” สู้ชีวิต แต่งตัวสุดหล่อ-ผูกเนคไท นั่งรถเข็นตระเวนเก็บขยะขาย...เพื่อประทังชีวิต คำถามที่คาใจคือ...ทำไมๆๆๆๆ “เขา” ต้องแต่งกายภูมิฐาน ผูกเนคไทให้ดูดี เพียงเพื่อมาเก็บขยะตามท้องถนน แล้วนำไปขายให้กับร้านรับซื้อของเก่า “ถวิล พรามณี” คือหนุ่มพิการสู้ชีวิต...คนนี้ ปัจจุบันมีอายุ 42 ปี มีสภาพร่างกายพิการ ขาลีบเดินไม่ได้ อยู่บ้านเลขที่ 33 ม.2 ต.แสลงพันธ์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ กับพี่สาวและหลานๆ ที่มีอาชีพรับจ้างทั่วไป ทุกๆ วัน...“เขา” จะต้องโยกรถเข็นไป-กลับจากบ้านเพื่อเสาะแสวงหาของเก่า หรือขยะที่ผู้คนทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นเศษกระดาษ กระป๋อง ขวดพลาสติก ขวดแก้ว...ซึ่งมีระยะทางไกลกว่า 20 กิโลเมตร เพราะถ้าไม่ทำ “เขา” ก็จะไม่มีรายได้มาประทังชีวิต ลำพัง...เบี้ยพิการที่ได้รับจาก “อบต.แสลงพันธ์” เดือนละ 800 บาท...ไม่มีวันพอใช้ “เขา” จึงต้องดิ้นสู้ชีวิต “เก็บขยะ-เก็บของเก่า” วันไหน...ไม่สบาย ก็ไม่ได้ออกไปไหน โดยอาหารหลักแต่ละวัน จะมีเพียง “ข้าว” กับ “ปลาร้า” เท่านั้น “ทุกวันนี้ต้องโยกรถเข็นตระเวนเก็บขยะตามจุดต่างๆ ไปขาย แม้คนจะมองว่าแปลก ว่าทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้ เพราะผมคิดว่า การแต่งตัวสุภาพ ให้ดูดี สวมเสื้อเชิ๊ตแขนยาว กางเกงขายาว ผูกเนคไท เพื่อให้ตัวเองดูหล่อ ดูเท่ห์...มันเป็นความสุข สุขที่จะทำงานสุจริตเช่นนี้ ซึ่งบางคนใจดีก็ให้ของกินมาบ้าง ส่วนเจ้าของร้านรับซื้อของเก่า บางทีก็เห็นใจให้เงินเกินจากของที่นำไปขายก็มีอยู่เรื่อยๆ”ถวิล...เล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็ง “เขา” พิการมาตั้งแต่เด็ก เหตุเพราะหมอในเวลานั้น “ฉีดยา” ไปถูกเส้น ทำให้ชีวิตพลิกผัน แต่ก็ไม่เคยย่อท้อต่อโชคชะตาที่เล่นตลก และไม่เข้าข้าง ทุกวันนี้...มีรายได้จากการเก็บขยะ วันละประมาณ 100 บาท บางครั้ง...คนที่เห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็ช่วยเก็บขยะให้ก็มี บางคนใจดีก็ให้พิเศษ 100 บาทบ้าง-50 บาทบ้าง ทุกวันนี้ “เขา” มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่เคยรู้สึกท้อถอยกับโชคชะตาที่ต้องมาพิการ...โดยทิ้งท้ายสติเตือนใจถึง “คนปกติ” ว่า...พวกที่ไม่ทำงาน ไม่สู้ชีวิต ชอบขอเงินพ่อแม่ใช้ ถือว่าน่าอาย เพราะคนพิการอีกมากที่สู้ชีวิตมีให้เห็นเยอะแยะ แล้วทำไม “คนปกติ-คนขาดี” กลับไม่ยอมสู้ชีวิตเหมือนคนพิการ...ไม่อายกันบ้างหรือ????

นิยายชีวิต อาทิตย์สไตล์
ข้อมูล : นพรัตน์ กิ่งแก้ว / สุรินทร์
เรียบเรียง : ภีมพศ“