“ความรู้สึกจากกลุ่มนักดนตรีจากเครือข่ายศิลปะดนตรีคนพิการ”
เปิดเพลงเหตุผลของพ่อ
ไก่ ประกิต ผมก็เป็นคนๆหนึ่งที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ บ้านหลังที่ชื่อประเทศไทย หลังจากได้ทราบข่าวพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาล ที่ 9 เสด็จสวรรคต ทำให้รู้สึกอ้างว้าง เศร้า เสียใจ คงเป็นเพราะได้ติดตามพระราชกรณียกิจของ ในหลวง รัชกาล ที่ 9 ผมอยู่บ้านนอก ปู่ย่าตายายดูทีวีก็จะมีข่าวพระราชสำนักก็จะได้รับรู้ได้ยินเรื่องราวของพระองค์ท่านมาตลอด เหมือนเด็กที่เคยตัวว่ายังไงก็มีพระองค์อยู่ จะรู้สึกปลอดภัย แต่พอไม่มีพระองค์ท่าน ก็รู้สึกใจหาย กลัว กังวลไปหมด แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อไป มันบรรยายออกมาเป็นความรู้สึกได้ยาก
เทวา ในความรู้สึกอยากให้มันเป็นความฝัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเรามีพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาล ที่ 9 พระองค์ท่านจะมีแนวพระราชดำริเพื่อแก้ไขปัญหาของราษฎร ไม่ว่าจะแห้งแล้ง น้ำท่วม ก็จะมีพระราชดำรัสแนวทางให้แก้ไขตลอด โดยส่วนตัวไม่เคยได้ใกล้ชิดพระองค์ท่านแต่รู้สึกเหมือนเรามีท่านอยู่ตลอด
เข็ม พอเกิดมาก็เห็นว่าพระองค์ท่านเป็นพระมหากษัตริย์ ปกครองประเทศนี้อยู่ให้รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยที่อยู่ประเทศนี้ ดีใจที่ได้เกิดมาบนแผ่นดินไทย ที่มีพระองค์เป็นประมุข
สมพร รู้สึกโชคดีมากๆที่ได้เกิดในประเทศไทย บนพื้นแผ่นดินที่มีพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาล ที่ 9 พระองค์ท่านทรงเป็นแบบอย่างให้กับประชาชนทุกๆคน ถึงแม้จะไม่มีพระองค์ท่านอยู่แล้วแต่สิ่งที่พระองค์ท่านได้ทำเป็นแบบอย่างเอาไว้ในฐานะที่เราเป็นประชาชนตัวเล็กๆ กระผมเองก็จะปฏิบัติตนอย่างพอเพียง ตามสิ่งที่เป็นแบบอย่างของพระองค์ท่านมาใช้ให้มากที่สุด
เปิดเพลงหัวใจของพ่อ ปิดท้าย