คุณภราดร กล่าวว่า ปัจจุบันรับราชการอยู่ที่ กองทัพอากาศ สังกัดอยู่ที่กองบิน 4 จังหวัดนครสวรรค์ โดยมีภาระหน้าที่ในบทบาทที่ภาครัฐโดยเฉพาะกองทัพอากาศและมอบหมายให้เป็นครูสอนบิน เครื่องบินจำลองหรือที่เราเรียกว่า Simulator F 16 และดูแลเรื่องระบบสารสนเทศทางของกองบิน 4 เมื่อ 10 กว่าปีที่ผ่าน ได้มีโอกาสพบกับแกนนำคนพิการ คือ พันโท ต่อพงษ์ กุลชิต ซึ่งตอนนั้นท่านเป็นนายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทย เจอท่านที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า ได้มีการพูดคุยหารือกันในเรื่องของการขับเคลื่อนงานด้านการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุเมื่อปี 2538 รักษาตัวที่โรงพยาบาล ประมาณปีกว่า ๆ ฟื้นฟูสภาพร่างกายและจิตใจ แล้วกลับมาอยู่บ้าน กลับเข้าไปทำงานปกติ โดยที่เราไม่ได้คิดว่าตัวเองต้องการอะไร ตอนนั้นคิดอย่างเดียว ว่า เดี๋ยวอยู่ไปเรื่อย ๆ เราไม่อยากให้เวลามันหายไป เลยกลับเข้าไปทำงาน ผู้บังคับบัญชาสมัยนั้นมอบหมายงานที่ผมต้องบอกว่าผู้บังคับบัญชาช่วง 20 กว่าปีที่ผ่านมานั้นจึงเป็นผู้มีวิสัยทัศน์มองเห็นโลกกระทัดของความหลากหลาย โดยเฉพาะประเด็นเรื่องความพิการ ว่าท่านเป็นนักเรียนที่ไปจบประเทศออสเตรเลีย พอท่านมาเป็นผู้บริหารระดับสูงที่กองบิน 4 ท่านพบกับผมที่พิการอยู่ จำโมเดลจำรูปแบบนำมาปรับใช้ ผมได้รับโอกาสที่จะบอกว่า ได้รับโอกาสที่ที่ดีงามมาเติมเต็มให้กับผมและครอบครัวได้ทำงานต่อเนื่อง โดยปรับสภาพหางานให้เหมาะกับความพิการ

          ศูนย์การดำรงชีวิตอิสระของคนพิการจังหวัดนครปฐม ประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว มีการสื่อสารผ่าน กระทู้หนึ่งที่ บอกว่า องค์กรของไอแอลนครปฐม อยากได้คนมาสอนคอมพิวเตอร์กราฟฟิก งานออฟฟิศสมัครเข้ามาเป็นอาสาสมัคร หลังจากนั้นเห็นบริบทการทำงานของพี่ ๆ น้อง ๆ คนพิการผ่านศูนย์นครปฐม ได้รู้จักกับแกนนำคนพิการหลาย ๆ ท่าน มีโอกาสทำงานร่วมกันตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จุดเริ่มต้นของผมในการที่ก้าวข้ามจากงานในที่ทำงานเดิมของผมกลับมาสู่งานช่วยเหลือสังคมคือ งานพัฒนาคุณภาพชีวิตคน

          ต่อมาได้รู้จักสายงานทั้งคนพิการไทย และ คนพิการต่างประเทศ ได้จัดตั้ง “ศูนย์การดำรงชีวิตอิสระของคนพิการพญาไทกรุงเทพฯ” โดยรวบรวมน้อง ๆ เข้ามาจัดตั้งเป็นทีม IL เพราะเชื่อมั่นว่า กระบวนการใดสำคัญในการที่จะเป็นตัวคนพิการจากสภาพความพิการไปสู่การมีส่วนร่วมในสังคมได้ จนกระทั่งก่อตั้งเป็น มูลนิธิพัฒนาศักยภาพคนพิการ โดยอยากสานต่อโครงการของพี่ต่อให้ลุล่วง โดยเฉพาะการตั้งมูลนิธิขึ้น จึงรับบทบาทเป็นประธานมูลนิธิพัฒนาศักยภาพคนพิการ จนปัจจุบัน  การที่คนพิการได้มีโอกาสที่จะมาอยู่ร่วมในสังคมได้อย่างเท่าเทียมสมศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์มันดูเหมือนเป็นนามธรรมจับต้องไม่ได้ แต่ชื่อว่า ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งถึงวันนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า การอยู่ร่วมในสังคมอย่างเสมอภาคเท่าเทียมสมศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์มันไม่ใช่เป็นนามธรรมแต่มันเป็นรูปประธรรมที่จับต้องได้ แต่ว่าโอกาส ความเข้าใจของคนในสังคมเท่านั้น ถ้าสองสิ่งนี้มันเกิดขึ้น การมอบโอกาสในการมีความเข้าใจที่ถูกต้องในเรื่องของความพิการในสังคมไทย 

          เรื่องของการจ้างงานคนพิการผ่านมาตรา 35 ทำให้คนพิการมีงานทำ มีอาชีพเป็นทั้งอาชีพอิสระ หรือ ทำงานในองค์กร เรื่องของโอกาสการพัฒนาศักยภาพการส่งเสริมสนับสนุนให้คนพิการ ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคม โดยเฉพาะในการประกอบอาชีพมีรายได้ที่ที่เหมาะสม สามารถเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้เป็นสำคัญ ถ้าทุกคนมีความเข้าใจตรงกันแล้วมอบโอกาสที่เป็นโอกาสให้กับคนพิการ เป็นการลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม เปลี่ยนจากคำว่าภาระเป็นกำลังขับเคลื่อนสังคม ปัจจุบัน สถานประกอบการ บริษัท ห้างร้านต่าง ๆ ที่มีเจ้าหน้าที่พนักงาน 100 คนต้องจ้างคนพิการ 1 คน เข้าทำงาน 

          คุณภราดร ทิ้งท้ายว่า “ต้องทำความเข้าใจให้ดี ถ้ามีความเข้าใจที่ตรงกัน การบูรณาการงานเชื่อมต่องานที่ที่ดีช่วยลดปัญหาด้านความพิการ หลาย ๆ คำพูดที่ภาครัฐพูดว่า เราจะไม่ทิ้งกัน ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง เป็นจริงๆครับ”