ภาพรวมจากการสำรวจจากสำนักงานสถิติแห่งชาติบอกว่า ระบบสุขภาพไทย คนพิการเข้าถึง 97% คนพิการส่วนใหญ่จะแยกเป็น 3 กองทุน 1.กองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ หรือบัตรทอง ซึ่งคนพิการได้รับการยกเว้นร่วมจ่าย 2.กองทุนประกันสังคม จะมีคนพิการส่วนหนึ่งเป็นผู้ประกันตนในแรงงาน กฎหมายจะบังคับให้ทุกคนต้องจ่ายเงินสมทบเข้าไป นายจ้างส่วนหนึ่งผู้ประกันตนส่วนหนึ่งรัฐบาลส่วนหนึ่ง และอีกส่วนคือสิทธิราชการซึ่งบางคนมีบุตรเป็นข้าราชการ มีสามี ภรรยาเป็นข้าราชการ ก็ใช้สิทธิรักษากับสิทธิราชการ อันนี้เป็นกองทุนใหญ่กองทุนหนึ่ง ซึ่งทั้ง 3. กองทุนในปัจจุบันยังเหลื่อมล้ำกันอยู่

          บัตรทองคือ ไม่ต้องเสียเงินเลย เป็นระบบที่ว่าถ้าคุณไม่มีสิทธิอะไรคุณก็ได้สิทธิบัตรทอง และถ้าขึ้นทะเบียนเป็นบัตรทองของคนพิการเมื่อไหร่ นอกจากสิทธิประโยชน์ที่พึ่งมีในฐานะประชาชนคนไทยแล้ว คุณยังมีสิทธิประโยชน์อื่นอีกที่เป็นสิทธิเฉพาะสำหรับคนพิการ เช่น สิทธิที่จะได้รับกายอุปกรณ์ เครื่องช่วยคนพิการ ในปัจจุบันได้มีการขยายสิทธิถึง 76 รายการ รถสามล้อโยก รถเข็น แขนขาเทียม ไม้ค้ำยัน และสามารถซ่อมได้ สิ่งเหล่านี้ทำให้คนพิการไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับเรื่องเหล่านี้ การเข้าถึงยาที่มีความจำเป็นถ้าคุณหมออนุญาติยานอกบัญชียาหลักคนพิการสามารถใช้ได้ ซึ่งคนพิการหลาย ๆ ประเภทก็มีความจำเป็นใช้ยาซึ่งอยู่นอกบัญชียาหลัก แล้วคุณหมอเซ็นต์ให้ ในส่วนต่างจังหวัดก็มี สิ่งเหล่านี้ถูกกระจายออกไปถือว่าในปัจจุบัน 97% เข้าถึงระบบสุขภาพสาธารณะสุข แต่ที่จะเป็นปัญหามาก ๆ คือ คนพิการไม่มีค่ารถค่าเดินทางที่จะไปหาหมอ

        ส่วนหนึ่งคือการเชื่อมต่อนโยบายกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในส่วนกลาง เรายังคงทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิด และรับข้อเสนอจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในต่างจังหวัด ปีหนึ่งจะจัดเวทีรับฟังความคิดเห็นหนึ่งครั้ง มีการรวบรวมเสนอกับทุกประเภทความพิการเข้ามา และหาประเด็นร่วมและผลักเข้าไปยัง สปสช. กระทรวงสาธารณสุข บอร์ดหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เพื่อให้เกิดการขับเคลื่อนที่ผ่านมาทำสำเร็จไปหนึ่งเรื่อง การยกระดับศูนย์บริการคนพิการทั่วไปให้เป็นหน่วยร่วมบริการโดยระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เพื่อเพิ่มโอกาส เพิ่มทางเลือกให้คนพิการเข้าถึงบริการฟื้นฟูสมรรถภาพได้มากขึ้น ขานี้ได้ทำสำเร็จไปแล้ว  และอีกขาคือต้องทำร่วมกับเครือข่าย มีความพยายามเชื่อมต่อเครือข่ายในส่วนภูมิภาคเข้าด้วยกัน โดยใช้เขตสุขภาพของ สปสช. 13 เขตเป็นแกน และพยายามหาผู้ประสานงานระดับเขตและเชื่อมงานเข้าด้วยกัน ใน 1 เขตจะมี 7-8 จังหวัด ซึ่งจะมีปัญหาเฉพาะพื้นที่ของเขา แล้วเราไปช่วยหนุนเสริม เมื่อเขามีปัญหาที่ใหญ่กว่าเขตก็ส่งมาที่เราซึ่งคนที่ทำงานตรงนี้ต้องทำงานด้วยองค์ความรู้และข้อมูล ที่ผ่านมาคนพิการส่วนใหญ่ใช้ความรู้สึก

       คนพูดต้องมีความรู้ มีข้อมูลอยู่ในมือ ไม่งั้นเวลาขอข้อมูลที่เป็นเชิงประจักษ์ เป็นหลักฐานอ้างอิง หรือสอบย้อนกลับไปที่ต้องมีตัวตน ไม่ใช่บอกว่าได้ยินเขาพูดมาน้ำหนักก็จะไม่น่าเชื่อถือ ข้อเสนอก็จะไม่หนักแน่น อีกงานคือเรื่องของการพัฒนาศักยภาพของแกนนำเครือข่ายระดับภูมิภาคเชื่อมได้สำเร็จแล้ว แต่สิ่งที่ต้องทำคือการพัฒนาศักยภาพคนเหล่านี้ให้มีความรู้จริง มีข้อมูลในมือ และสามารถพูดจาไปในทิศทางเดียวกันได้ เพื่อให้ข้อเสนอมันขับเคลื่อนได้แข็งแรงและเข้มแข็ง