เรื่องปกติในการทำงาน สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นฝ่ายคนพิการ ฝ่ายผู้ประกอบการ หรือการบังคับใช้กฎหมายซึ่งมีช่องว่างต่าง ๆ ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วเพราะกฎหมายใช้มาเป็นสิบปีแล้ว ควรมีการแก้ไขปรับปรุงระเบียบต่าง ๆ ให้รัดกุมมากยิ่งขึ้น เพื่อการปฏิบัติงานจะได้เข้าใจตรงกันและไม่มีช่องว่าง

          ตามกฎหมาย บริษัทไหนมีพนักงาน 100 คน ต้องจ้างคนพิการ 1 คน  ถ้ามีเศษ 51 คนต้องจ้างเป็น 2 คน การจ้างงานมาตรา 33 ในระเบียบเขียนไว้ว่า จ้างคนพิการตั้งแต่อายุ 15  ปีขึ้นไป สามารถจ้างได้ทั้ง 2 แบบ คือ จ้างแบบรายวันตามอัตราค่าแรงขั้นต่ำในแต่ละพื้นที่ เช่น กรุงเทพมหานคร 308 บาท หรือ ระยอง 320  บาท แล้วคูณตามจำนวนวันที่ทำ จ้างแบบที่สองคือ จ้างเป็นเงินเดือน สามารถจ้างได้ทั้งสองอย่าง บางคนไม่เข้าใจทำไมจ้างเป็นรายเดือน รายวัน แล้วได้ แปดพันบาท หลายคนสงสัยแล้วเงินส่วนต่างหายไปไหน ซึ่งเวลาปรับก็ปรับตามอัตราค่าแรงขั้นต่ำในประเทศ ซึ่งตอนนี้คือ 308 คูณ 365  วัน เป็น 112,420 บาท แต่การจ้างมาตรา 33  ส่วนต่างตรงนี้ก็ไม่ได้ไปไหนผู้ประกอบการนำไปจ่ายประกันสังคม 5% มีสวัสดิการ เช่น ค่าชุดฟอร์ม ค่าเสื้อ โบนัสของแต่ละบริษัท รวมถึงสวัสดิการอื่น ๆ เช่น ค่าเดินทางเบี้ยขยัน แล้วแต่แต่ละบริษัทจะเติมเข้าไป หรือรวมถึงการจัดงานสังสรรค์ปีใหม่ พาพนักงานไปเที่ยวในหรือต่างประเทศ

            ทางฝ่ายแรงงานหรือทาง พก. ต้องส่งคนไปตรวจสอบ ไปสำรวจดูตัวอย่าง ว่าบริษัทต่าง ๆ ได้จ้างงานในรูปแบบไหน ในการจ้างงานมาตรา 33 สามารถอยู่ในสถานประกอบการก็ได้ หรือทำงานสาธารณประโยชน์หรือชุมชนก็ได้ เช่น ตามโรงเรียน วัด สถานีอนามัย องค์การบริการส่วนตำบล หรือตามสมาคมตามที่บริษัทมอบหมายหรือกำหนด ปัญหาคือระบบตรวจสอบในการป้องกัน ต้องมีเจ้าหน้าที่ภาครัฐมั่นลงไปตรวจสอบว่าได้จ้างงานถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่ พนักงงานลงไปทำงานจริงหรือไม่ หรือตรวจดูจากการรับเงิน เช่น บางคนได้น้อยในระดับ 2,000 - 3,000 บาท ก็เป็นข้อสังเกต แล้วดำเนินการเรียกบริษัทหรือคนพิการเหล่านั้นมาตรวจสอบ เมื่อพบก็ทำการปรับหรือเรียกมาพูดคุยเพื่อทำให้ถูกต้องตามกฎหมาย

            ที่ผ่านมาได้เสนอเข้าไปในบอร์ดชาติ ควรมีการตรวจสอบ ถ้าไม่มีการตรวจสอบปล่อยไปเฉย ๆ ก็จะเกิดการทุจริต ซึ่งทางภาครัฐก็รอคนมาร้องเรียนถึงจะลงไปตรวจสอบหรือเช็ค ตอนนี้ทางภาครัฐคงตื่นตัวแล้ว มีการลงไปตรวจสอบเพิ่มมากขึ้น โครงการการจ้างงานน่าจะมีปัญหาน้อยลง