“การดูแลเด็กพิเศษทางสติปัญญา ตอนที่ 2”
ความบกพร่องด้านความสามารถด้านสติปัญญา เช่น การให้เหตุผล การแก้ไขปัญหา การวางแผน ความคิดเชิงนามธรรม การตัดสินใจ การเรียนรู้ และการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์ ยืนยันโดยการประเมินทางคลินิกและการทดสอบ โดยใช้แบบประเมินมาตรฐานทางด้านสติปัญญา ความบกพร่องด้านพฤติกรรมการปรับตน ส่งผลให้ไม่สามารถมีระดับพัฒนาการ การดำรงชีวิตโดยอิสระและการรับผิดชอบต่อสังคมที่เป็นปกติได้ หากปราศจากการช่วยเหลือเมื่อพบความบกพร่อง ด้านการช่วยเหลือตนเองในชีวิตประจำวัน ตั้งแต่ 1 ด้านขึ้นไป เช่น การสื่อสาร การมีส่วนร่วมในสังคม การดำรงชีวิตโดยอิสระ ในสิ่งแวดล้อมหลายแห่ง เช่น บ้าน โรงเรียน ที่ทำงานและชุมชน ความบกพร่องด้านสติปัญญาและการปรับตนนั้น พบได้ตั้งแต่ระยะพัฒนาการ
พฤติกรรมการปรับตน หมายถึงการปฏิบัติตนในชีวิตประจำวันทั่วไป ซึ่งเป็นความสามารถของบุคคลนั้นที่จะสามารถดำรงชีวิตได้ด้วยตนเองในสังคม ประกอบด้วย 1.การสื่อความหมาย 2.การดูแลตนเอง 3.การดำรงชีวิตภายในบ้าน 4.การมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นในสังคม 5.การใช้แหล่งทรัพยากรในชุมชน 6.การควบคุมตนเอง 7.การนำความรู้มาใช้ในชีวิตประจำวัน 8.การใช้เวลาว่าง 9.การทำงาน
10. การมีสุขอนามัยและความปลอดภัยเบื้องต้น
เมื่อก่อนสังคมยังไม่ความเปิดกว้างการที่จะยอมรับคนพิการมันน้อยมาก มีมองทั้งรังเกียจ มองทั้งสงสารเวทนา มากกว่ามองแล้วจะรู้สึกดีๆกับเด็กๆ อย่างเราพาลูกออกไปข้างนอก คนก็มองแล้วว่าเด็กคนนี้จะติดเชื้อโรคหรือเปล่า เป็นโรคติดต่อหรือเปล่า อย่าเข้าใกล้เดี๋ยวมีปัญหา การจะพาลูกออกไปข้างนอกจะต้องยอมรับกับสายตาของสังคมภายนอกที่เขาจะมอง เราต้องทำให้เป็นปกติ อย่าไม่พอใจเขาที่มองลูกเราไม่ปกติ เราจะต้องทำตัวเราให้มากกว่าปกติที่สุด เราก็ต้องดูความพร้อมลูกของเราเมื่อออกไปแล้วไม่เป็นที่น่ารักเกียจของสังคม
จะพาเขาไปด้วยในทุกที่ที่สามารถพาเขาไปได้ด้วย